Choć pierwszy rozgrywany tego dnia mecz kosztował zawodników sporo sił, nie trzeba ich było długo przekonywać do drugiego spotkania. W ten oto sposób w listopadzie rozegrano aż osiem spotkań Lawy - a przecież, nie licząc jednego meczu towarzyskiego, do tej pory dla Latoligi był to pod względem piłkarskim martwy miesiąc.

Piłkarze umówili się, że każda z połówek meczu będzie trwać niecałe 20 minut. Obawiali się bowiem, że na dłuższą grę zwyczajnie zabraknie sił. Oczywiście Hołek jak zwykle całkowicie zignorował te ustalenia i w rezultacie zawodnikom obu drużyn przyszło tego dnia biegać po boisku (uwzględniając pierwszy mecz) w sumie aż 120 minut.

Ponieważ różnica w trafieniach zespołów w pierwszym meczu wyniosła zaledwie dwa gole, podjęto decyzję o nie zmienianiu składów - Grocho, Grzesiu i Uoles mieli więc okazję do rewanżu. Zaczęli jednak fatalnie. Po dwudziestu czterech minutach przegrywali już sześcioma bramkami i pachniało pogromem. Ich grze brakowało nie tylko skuteczności, ale i zwyczajnej szybkości - na dodatek popełniali proste błędy podczas wyprowadzania piłki z własnej połowy. W efekcie rywale często przejmowali fubolówkę i kilka takich okazji z zimną krwią wykorzystali. Znacznie lepszą formę zaprezentował w końcu Hołek, a gra u boku Andrewa dodawała mu pewności siebie. Andrew popisywał się bowiem świetnymi podaniami i soczystymi strzałami, po których rywale mogli tylko bezradnie rozkładać ręce.

Na szczęście dla widowiska nie zamierzali oni tolerować takiej sytuacji do końca meczu i wykorzystując zmęczenie przeciwników zabrali się za odrabianie strat. Potrzebowali zaledwie 20 minut, żeby zniwelować przewagę rywali do jednego gola. Wygrywająca drużyna nie zamierzała jednak dać sobie wydrzeć zwycięstwa: zacieśniła szyki obronne i zadbała o precyzję strzałów. Sukces był połowiczny, bowiem przegrywający zespół zaczął wściekle odpowiadać na ataki własnymi i końcówka była bardzo nerwowa. Organizator meczu z uznaniem potraktował szaleńczą pogoń przeciwników i przedłużył mecz aż o cztery minuty, z jednej strony dając rywalom szansę na doprowadzenie do remisu, z drugiej zaś umożliwiając własnej drużynie udowodnienie, kto tego dnia był lepszy.