Upalny czerwcowy poranek przyciągnął na Wawelską 18 graczy — dokładnie tylu, ile wystąpiło w poprzednim meczu. I podobnie jak wtedy, tym razem spotkanie również rozpoczęło się w obecności jedynie 16 graczy, bo pozostali mieli problem z punktualnością. Co ciekawe, wszyscy oczekiwali, że z dwójki Kołodziej & Ryku to ten pierwszy będzie miał większy wpływ na przebieg meczu. Ku zaskoczeniu większości graczy stało się jednak zupełnie inaczej.

Pierwsza połowa była popisem czerwonych. Nie tylko jako jedyni zdobywali bramki, ale i całkiem umiejętnie się bronili, a gdy rywale byli w końcu w stanie sforsować ich defensywę, na drodze piłki do bramki stawali bramkarze. Dziomal, Niezielan i Hołek popisali się wieloma świetnymi, instynktownymi interwencjami, które pozwoliły ich drużynie zejść na przerwę bez straty gola.

W drugiej połowie zieloni w końcu się przełamali, ale na ich bramkę czerwoni odpowiedzieli trafieniem z rzutu karnego, co do zasadności którego nie było do końca zgody wśród ogółu uczestników spotkania. O dziwo, stracona w ten sposób bramka nie podłamała przegrywającego zespołu, który rzucił się do wściekłych ataków. Agresywna taktyka przyniosła efekt, bo zieloni w ciągu zaledwie kilku minut doprowadzili do remisu. Czerwonym zaczęły drżeć łydki — wszystkim z wyjątkiem Usula, który zdecydował się na samotny rajd i swoim celnym strzałem poderwał kolegów do zrywu. Ostry pressing i świetnie wykonywane kontry pozwoliły odzyskać czerwonym wysokie prowadzenie, a świetne interwencje Ryka w defensywie dawały pewność graczom ofensywnym. Szczególnie w pamięć zapadła wszystkim interwencja Ryka, w której miał do wyboru pozwolić rywalowi na zdobycie gola lub z bardzo bliskiej odległości huknąć piłką w stronę bramki, licząc na cud. Ryzyko opłaciło się, piłka odbiła się od poprzeczki i wyszła w pole. Zieloni próbowali jeszcze walczyć, ale ich strzały bardzo często o kilka metrów mijały bramkę wygrywającego zespołu.

Zobacz statystyki po tym meczu