Wydaje się, że w Lawie powoli rodzi się nowa tradycja - po meczu, w którym bierze udział wielu zawodników, niektórzy z nich mają jeszcze siły i ochotę na kolejne spotkanie. Tym razem po prawie stuminutowej potyczce na boisku B zawodnicy przenieśli się na boisko A - Hołek namówił do udziału w drugim tego dnia spotkaniu łącznie 9 osób.

Mecz w ogóle nie przypominał tego zakończonego kilkanaście minut wcześniej. Po pierwsze, bramki padały jak na zawołanie, co może trochę dziwić, ponieważ na małym boisku było dość tłoczno i wydawało się, że zawodnikom będzie trudno przedzierać się przez obronne zasieki rywali. Tymczasem sucha, bardzo przyczepna nawierzchnia pozwoliła niektórym graczom rozwinąć skrzydła. Za przykład niech posłuży przykład Nowaka. Zawodnik ten w porannym meczu nie mógł się odnaleźć na boisku, a po bolesnym upadku bał się angażować 100% swoich sił i umiejętności. Wystarczyło jednak, by poczuł stabilne podłoże pod nogami i zaczął zasypywać bramkę rywali strzałami z każdej prawie pozycji. Licznik goli Nowaka stanął ostatecznie na dziewiątce, choć warto pamiętać, że zawodnik miał do swojej dyspozycji więcej czasu w polu, niż pozostali gracze - z powodu urazu palca ręki (na co przedstawił stosowne zaświadczenie lekarskie) był zwolniony ze stania na bramce. Gdy Nowaka w ataku wsparł jeszcze Andrew, ich drużyna prawie pozbawiła złudzeń rywali - jeszcze przed przerwą było 11:4! Hołek był przekonany, że popełnił poważny błąd podczas ustalania składów, ale... Ale w Lawie nawet siedmiobramkowa przewaga nic nie znaczy, gdy przeciwnik jest zmotywowany. A taki był tego dnia przede wszystkim Niezielan, który ani przez chwilę nie wątpił w możliwość odniesienia zwycięstwa w tym przegranym, wydawałoby się, meczu. Kilka razy sprytnie przelobował bramkarzy rywali, a co ważniejsze - swoim entuzjazmem zaraził kolegów z drużyny. Na tyle skutecznie, że jego zespół... wyszedł na prowadzenie!

Przeciwnicy nie zamierzali się jednak poddać. Postanowili zapomnieć o fatalnym kwadransie swojej gry i ostro wzięli się do odrabiania strat. Na tyle ostro, że w końcówce nie pozostawili złudzeń drużynie Grocha, Kamila, Krzycha i Niezielana, kto tego dnia powinien zejść z boiska z tarczą. Trzeba jednak zauważyć, że z każdą mijającą minutą ich zadanie stawało się coraz łatwiejsze - grali w przewadze liczebnej i przeciwnicy musieli w ten mecz wkładać znacznie więcej sił. Z tego powodu w ostatnich minutach spotkania zwyczajnie im tych sił zabrakło i pomimo najszczerszych chęci, nie mogli już rozstrzygnąć tego meczu na swoją korzyść. Można się tylko zastanawiać, jaki wpływ miała na ostateczny rezultat decyzja Hołka, aby z obiecanych 60 minut zrobić spotkanie aż 80-minutowe - standardowe dla tej ilości graczy, ale całkowicie nietypowe w sytuacji, gdy każdy zawodnik miał już w nogach ładnych parę kilometrów z poprzedniego spotkania. Jeśli zawodnicy nie chcą padać na boisku jak muchy, muszą znaleźć sposób na kontrolowanie upływu czasu niezależnie od organizatora rozgrywek... A skoro już mowa o czasie, to wszystko wskazuje na to, że przesunięcie pory rozgrywania spotkań na wcześniejszą godzinę (8:00 zamiast 9:00) nie odstraszyło zawodników Lawy, którzy co prawda licznie oprotestowali decyzję Hołka, ale jeszcze liczniej pojawili się po raz kolejny o tak wczesnej porze na boisku.

Los ukarał jednak Hołka - okazało się, że zniknęła jedna z piłek, których zawodnicy używają podczas rozgrzewki. W poszukiwaniach najbardziej skuteczny był Krzychu, który już po kilku godzinach jeżdżenia na rowerze wokół boiska odnalazł zaginioną futbolówkę.