Utrzymujące się od wielu dni dodatnie temperatury sprawiły, że ze wszystkich warszawskich boisk zniknął śnieg. A im wyższa temperatura, tym więcej chętnych do gry w Lawie - tym razem na Koncertowej zameldowało się 11 osób. Hołek zastanawiał się nad przeniesieniem meczu na trawiaste boisko przy ulicy Puszczyka, ale zawodnicy nie wyrazili zainteresowania taką zmianą.

Nieparzysta liczba osób przysporzyła organizatorowi sporo problemów z wybraniem składów, ostatecznie zdecydował się na nietypowe rozwiązanie - w zielono-czarnych barwach zagrali reprezentanci Stalowej Woli, na biało-czerwono wystąpili zaś pozostali gracze, pochodzący z różnych miast Polski. Wydawało się, że mimo liczebnej przewagi, zieloni będą mieli w tym meczu więcej problemów, gdyż gra aż trzech ich zawodników (Hołek, Kołacz, Ryku) pozostawiała doatąd przeważnie wiele do życzenia. Z kolei wśród czerwonych trudno było wskazać słabe punkty, przynajmniej na papierze, gdyż boisko zweryfikowało przedmeczowe założenia.

Minęło trochę czasu, zanim można było wytypować zwycięzców spotkania. Spory tłok i położenie nacisku na grę defensywną sprawiły, że w pierwszej połowie padło zaledwie pięć bramek. Na drugą połowę obie drużyny wyszło nieco bardziej rozluźnione i worek z golami się rozwiązał. Czerwoni bronili się dzielnie, ale wykończał ich pressing rywali, którzy mogli zawsze wystawiać z przodu jednego agresywnie próbującego odebrać piłkę zawodnika. Czerwoni lepiej dryblowali, przeprowadzali szybsze akcje, ale i stanowczo za często pudłowali, by myśleć o wygranej w tym meczu. Zieloni grali z nieco mniejszym polotem, ale za to z ogromnym zaangażowaniem i nawet trzech teoretycznie najsłabszych zawodników wnosiło bardzo wiele do gry. Jeszcze więcej dobrej roboty wykonali Andrew, Czaro i Uoles, którzy brali na siebie rozgrywanie, aktywnie walczyli w obronie i popełniali niewiele błędów.

Zobacz statystyki po tym meczu