Po meczu, który odbył się o godzinie 9:00, niektórzy zawodnicy postanowili zagrać jeszcze raz. Przenieśli się na położone również przy Wałbrzyskiej boisko A - to samo, na którym 8 czerwca 2008 roku odbył się pierwszy mecz Lawy. Od tamtego czasu rozgrywki w tym miejscu nie gościły. A to dlatego, że jest to najmniejsze boisko ze wszystkich obiektów Lawy. Gra na nim nie wymaga biegania na długie dystanse, ale potrzebna jest dobra technika i mobilność, by szybko przemieszczać się na ograniczonej przestrzeni. A to również potrafi dać w kość. W rezultacie pod koniec meczu zawodnicy słaniali się na nogach - łapały ich skurcze, walczyli z kontuzjami. Z tego powodu Grzesiu spędził ponad połowę spotkania na bramce, a Mentor musiał na chwilę całkowicie opuścić plac gry, gdy po zderzeniu z Hołkiem odnowiła się mu kontuzja kostki. Pierwszą połowę zdecydowanie wygrała teoretycznie mocniejsza drużyna Grzesia, Hołka, Grocha i Świata. Początek należał do tego ostatniego, z czasem jednak rolę reżysera gry zaczął przejmować Grocho. Z kolei rywale potrzebowali trochę czasu na zgranie się ze sobą - z ich składu tylko Krzychu regularnie uczestniczył dotąd w meczach warszawskiej edycji Latoligi. Gdy już się jednak rozkręcili, zdołali wyrównać i... zostali skarceni przez Grzesia, który na chwilę wszedł w pole wspomóc kolegów. W końcówce przegrywający zespół mógł jeszcze wyrównać, ale piłkę z pustej niemalże bramki wybił Hołek, który w ten sposób naprawił głupi błąd popełniony chwilę wcześniej.