Chociaż na stronie głównej serwisu internetowego Latoligi Warszawskiej jest umieszczona informacja o tym, że w ramach tych rozgrywek mecze odbywają się w niedziele, Hołek postanowił robić raz w roku wyjątek od tej reguły. Zawodnicy Lawy po raz kolejny spotkali się więc 11 listopada na boisku, aby uczcić najważniejsze święto Polaków.

Ponieważ tym razem wypadło ono w środę, organizator nie mógł zarezerwować boiska przy Wawelskiej (dostępnego jedynie w weekendy). Na dodatek był przekonany, że na mec skusi się jedynie kilka osób i najlepiej będzie powrócić na Koncertową, gdzie gracze Lawy rozegrali dotąd najwięcej spotkań w historii. Ku zaskoczeniu organizatora chętnych do gry było początkowo aż czternastu, czyli więcej niż podczas kilku ostatnich okazji. W tej sytuacji Hołek postanowił skorzystać z faktu, że w środku tygodnia i z powodu święta było wolne boisko za zapleczu etatowych obiektów Lawy na Koncertowej. Organizator zauważył, że pełnowymiarowe boisko do piłki nożnej z trawiastą nawierzchnią zostało podzielone na dwie części, każda o wielkości zbliżonej do obiektu na Wawelskiej. Dzięki przeniesieniu meczu na ten obiekt zawodnicy mieli zapewniony komfort porównywalny z tym, jakiego doświadczali na ich ulubionym "stadionie" na Ochocie.

Mecz przyciągnął czołówkę rankingu, z pierwszej dziesiątki zabrakło tylko kontuzjowanego Grocha oraz Kamila, który zbyt późno dowiedział się o spotkaniu i nie mógł już zmienić swoich planów. Ogromną niespodzianką było za to pojawienie się Janka, który w Lawie wystąpiłm ostatnio... na poczatku kwietnia. Jeden z czołowych snajperów (i sępów) ligi zrezygnował z uczestnictwa w rozgrywkach po przeniesieniu godziny rozpoczęcia meczów na 8.00. W środę tak wczena pora nie była jednak przeszkodą w zaspokojeniu głodu piłki nożnej.

Hołek długo zastanawiał się nad składami i ostatecznie rozpoczął mecz, w którym naprzeciw siebie stanęły drużyny siedmio- i... pięcioosobowa. Ta druga w tak osłabionym liczebnie składzie grała tylko przez kilka minut, bowiem na spotkanie z ogromnym poślizgiem przybył Uoles. Przed rozpoczęciem meczu organizator i jego koledzy proponowali drużynie Andrewa i Grzesia jednego ze swoich zawodników, ale Uoles sprawiał ostatnio swoją grą na tyle dobre wrażenie, że jego zespół wolał grać przez chwilę w osłabieniu niż oddać zawodnika ambitnie walczącego o pierwszą dziesiątkę rankingu. To była fatalna decyzja...

Uoles przybył na mecz kompletnie rozbity, co drugie jego zagranie kończyło się kiksem i na dodatek zaczepiał graczy z przeciwnej drużyny. I choć jak zawsze niesamowicie walczył o piłkę Blady, jego koledzy nie mieli pomysłu na sforsowanie świetnie spisującej się obrony przeciwników, w której brylowali Czaro, Hołek, Krzychu, Misaki i Piętas. Z kolei Janek i Niezielan byli nie do zatrzymania z przodu i pierwsza połowa zakończyła się pogromem - siedem bramek wydawało się być przewagą, której nie da się roztrwonić. Nie wolno jednak zapominać, że mówimy o Lawie - rozgrywkach, w których drużyny cieszące się pewnym prowadzeniem zbyt nonszalancko traktują swoje kilkubramkowe zaliczki. Andrew i Grzesiu wzięli na siebie ciężar odrabiania strat i czynili to na tyle skutecznie, że dwukrotnie doprowadzili do wyrównania. W końcówce wygrywająca wcześniej drużyna przypomniała sobie, jak się gra w piłkę i odskoczyła trochę rywalom. Ci gonili do utraty tchu, ale po czterech minutach doliczonego czasu gry zegarek Hołka wybił koniec w momencie, gdy do remisu brakowało już tylko jednego trafienia.