Gdy miesiąc temu Hołek zaprosił kolegów na mecz na Orlika przy ul. Szaserów, zawodnicy Lawy pocałowali klamkę – z powodu zalegającego na murawie śniegu boisko nie zostało wtedy udostępnione do użytku. Obiekt był jednak zarezerwowany dla latoligowców na kilka kolejnych niedzielnych poranków i wreszcie po odwilży w połowie lutego warunki teoretycznie pozwalały na debiut tej miejscówki w rozgrywkach. Teoretycznie, ponieważ przybyłym na miejsce dziesięciu zawodnikom Lawy po raz kolejny nikt nie otworzył furtki! Zdesperowani gracze nie chcieli się kolejny już raz przenosić, szczególnie że większość z nich musiała przemierzyć nawet kilkanaście kilometrów z innych dzielnic miasta, by dotrzeć na Pragę. Tym razem zdecydowano więc o wejściu na boisko przy wykorzystaniu niezbyt szczelnego ogrodzenia.

Mecz rozpoczął się z poślizgiem nie tylko przez problemy z wejściem na boisko i spóźnienie Motysa, lecz również z powodu przedłużającej się dyskusji na temat składów. W meczu debiutował powiem powowałny przez Stefana Andrzej, którego forma była niewiadomą, choć z opinii o zawodniku wynikało, iż będzie raczej stanowić wzmocnienie swojej drużyny niż jej osłabienie. Próba zmiany zaproponowanych przez Hołka składów zakończyła się jedynie dwukrotnym wymienieniem się koszulek między Babą a Heńkiem, którzy ostatecznie trafili do tych drużyn, w których pierwotnie widział ich organizator.

Pierwszy gol padł już w pierwszej minucie, gdy podekscytowany możliwością gry na sztucznej trawie Nacho postanowił uderzyć z dystansu nad zaskoczonym bramkarzem rywali. Po chwili bramkę dołożył duet, na którego współpracy miała opierać się gra zespołu w czerwonych koszulkach. Stefan i Usul, odpowiednio lider i wicelider rankingu, w tym sezonie jeszcze ze sobą nie grali, więc zamiast rozstrzygać ich rywalizację obsadzaniem w przeciwnych drużynach, organizator postanowił sprawdzić, czy najlepsi dotąd gracze tego sezonu potrafią ze sobą współpracować. Z kolei zielonych miała napędzać współpraca Legiego i Niezielana, choć obaj gracze od początku meczu mieli wobec siebie sporo pretensji o zachowanie pod bramką rywali i nieangażowanie się w defensywę. Konflikt został zażegnany dopiero pod koniec pierwszej połowy, kiedy to przegrywający zespół zielonych zdobył dwie identyczne bramki z rzędu – Niezielan podawał piłkę Legiemu, ten brał na siebie obrońcę, po czym oddawał futbolówkę koledze, a Niezielan strzelał gola. Mecz był wyrównany, ale wydawało się że delikatną przewagę mają czerwoni.

W drugiej połowie gra coraz lepiej układała się zielonym, którzy mieli wymarzony początek tej części meczu. Nienajlepiej w bramce spisywał się bowiem Heniek, a bierna postawa obrońców czerwonej drużyny pozwoliła zielonym po raz pierwszy w tym spotkaniu wyjść na prowadzenie. Od tej pory to czerwoni musieli odrabiać straty i o ile nie pozwalali rywalom na zwiększenie dystansu, o tyle sami nie potrafili odzyskać przewagi. W spotkaniu podyktowano dwa rzuty karne, oba za zagrania ręką. Za pierwszym razem przewinienie w swoim polu karnym zaliczył Hołek, za drugim razem zawodnik ten postanowił się zrehabilitować i wziął na siebie odpowiedzialność za jedenastkę po podobnym zagraniu Motysa. Wielkie kontrowersje wzbudziła sytuacja, w której mimo zagrania przez Babę ręką akcję kontynuował Stefan, który zdobył gola. Z powodu protestów zielonych bramka nie została uznana, w zamian podyktowano jednak rzut wolny, który czerwoni zamienili na bramkę zanim przeciwnicy zdążyli na dobre ochłonąć po kontrowersjach i ustawić szyki obronne. Mimo ich protestów, ten gol został już zaliczony.

Mimo tego zieloni zdawali się mieć już zwycięstwo w garści, lecz czerwoni walczyli do końca. Wysiłek się opłacił, bo wyrównująca bramka padła w pierwszej z trzech minut doliczonego czasu gry, w związku z czym organizator zarządził serię jedenastek. W niej Nacho dwukrotnie obronił strzały przeciwników, czerwoni pomylili się natomiast tylko raz i to oni sięgnęli po zwycięstwo w tym szalonym meczu.

Zobacz statystyki po tym meczu