Wiele wskazywało na to, że pierwszy mecz kwietnia zostanie poprowadzony przez Usula. Hołek zaplanował sobie bowiem wyjazd w rodzinne strony, więc na wszelki wypadek podrzucił organizatorowi zastępczemu torbę ze sprzętem potrzebnym do rozegrania spotkania. Prezes Lawy postanowił jednak wrócić na mecz do Warszawy i pojawił się na boisku mimo 38-stopniowej gorączki. Oprócz niego na obiekcie przy Szaserów zjawiło się siedemnastu innych zawodników, dzięki czemu udało się pobić tegoroczny rekord frekwencji. W ostatniej chwili ze składu wypadł Heniek, który zaniemógł zdrowotnie w nocy. Dziurę po nim załatano w ostatniej chwili bratem Stefana, który odwiedził stolicę w celu sprawdzenia, czy Stefanowi wzrosła już średnia asyst.

Składy wymyślone przez Hołka nie przypadły do gustu zielonym, którzy zaproponowali zmianę – czerwonym podkradli Kadłuba, sami zaś chcieli oddać kogoś z trio Hary/Hołek/Kucharz. Nikt z tej trójki oczywiście nie palił się do transferu, ostatecznie na zmianę barw zdecydował się organizator. Dzięki tej roszadzie mecz był przez większość czasu bardzo wyrównanym pojedynkiem. W pierwszej połowie o gole nie było łatwo, bo panujący na boisku tłok nie wszystkim umożliwiał rozwinięcie skrzydeł. Ponad przeciętność wybijali się jednak Andrzej (którego forma rośnie, gdy gra w drużynie ze Stefanem) oraz Kadłub (który starał się udowodnić, że jego strzeleckie popisy z początku lutego nie były przypadkiem).

Na początku drugiej połowy gra nieco lepiej ułożyła się czerwonym, którzy byli w stanie wyrobić sobie kilkubramkową przewagę. Całkowicie ją jednak roztrwonili, gdy na ich bramce stanął Stefan. Wicelider rankingu miał pretensje do swoich obrońców, ci zaś winę za utratę bramek przypisywali golkiperowi. Ostatecznie nie miało to jednak żadnego znaczenia, ponieważ Stefan po powrocie do ataku dał swoim kolegom prowadzenie. Zieloni nie potrafili skutecznie odpowiedzieć na ciosy rywali. Czerwoni zorientowali się, że przeciwnicy bardzo osłabli, rzucili się więc do jeszcze bardziej huraganowych ataków. Ich efektem były nie tylko bramki Kuby, ale i Szadiego oraz Agenta, którzy wcześniej pracowali głównie w defensywie. Szczególne uznanie za wysiłek włożony w rozbijanie akcji przeciwników należy się temu ostatniemu graczowi – Agent wielokrotnie pokazał, że jego ponadnormatywny wzrost daje mu przewagę we własnym polu karnym, a długaśne kończyny pozwalają sięgać bardzo trudnych piłek.

Zobacz statystyki po tym meczu