Przez całą noc przed dwudziestym meczem sezonu obficie padało, ale tuż przed pierwszym gwizdkiem opady ustały i do końca spotkania z nieba nie spadła już ani jedna kropla. Udział w meczu zapowiedziało 18 graczy, ale gdy Hary wyjrzał przez okno, zdecydował się zostać w domu.

Pozostałych zawodników Hołek podzielił na drużyny według klucza z poprzedniego tygodnia. Typowa dla Lawy rotacja uczestników sprawiła jednak, że drużyna zielonych zmieniła się prawie nie do poznania. Organizator wciąż traktował ten mecz jako okazję dla zielonych do rewanżu i dał im zagrać w przewadze liczebnej, ponieważ poprzedni mecz przegrali.

Bardzo długo zapowiadało się, że zieloni przegrają również kolejny mecz. W pierwszej połowie różnicy w liczbie graczy w poszczególnych drużynach w ogóle nie było widać. Czerwoni grali z zaangażowaniem i choć ich akcjami często rządził chaos, walczyli o piłkę już w okolicach pola karnego rywali. Ci mieli natomiast problemy z konstruowaniem składnych akcji i tylko precyzyjne dośrodkowanie Niezielana na nogę Nowaka dało im gola w pierwszej połowie. Czerwoni zdobyli trzy bramki, z czego najbardziej spektakularne było trafienie Agenta, który ku zaskoczeniu wszystkich (w tym swojemu) przelobował głową bramkarza przeciwników.

W drugiej połowie mecz się wyrównał, przegrywający zespół odrobił straty i gdy do zarządzenia serii jedenastek zabrakło kilkunastu sekund, zieloni wyszli na prowadzenie, które w końcówce podwyższyli do rozmiarów gwarantujących im pewną wygraną.

Zobacz statystyki po tym meczu