Przez całe wakacje na boiska Lawy nie spadła ani jedna kropla deszczu, ale 1 września przyniósł ulewę, jakiej na Wawelskiej żaden z zawodników nie widział jeszcze nigdy. A świadków tego rzęsistego deszczu było rekordowo wielu – udział w meczu zapowiedziało aż 24 graczy, ostatecznie zaś wystąpiło ich dwudziestu dwóch, co jest absolutnym rekordem w historii rozgrywek. Z tak dobrej frekwencji wszyscy cieszyliby się, gdyby była mowa o liczbie obserwujących mecz kibiców, ale na boisku przy Wawelskiej było w opinii wielu graczy zbyt tłoczno.

Niespodzianką był powrót do rozgrywek Andrewa, który najwyraźniej zorientował się, że dalsze miganie się od gry zakończy się wypadnięciem przez niego z pierwszej dziesiątki rankingów. Swój pierwszy w tym sezonie występ zaliczył Motys, do 50 podbijając łączną liczbę zawodników, którzy wystąpili w tym sezonie Lawy, co również jest rekordem – każdego roku przez Lawę przewija się coraz większa liczba graczy.

Doświadczenie poprzednich meczów z tak dużą liczbą uczestników mogło sugerować, że bramek padnie niewiele, tymczasem czerwoni już w czterdziestej sekundzie zamienili na gola rzut karny podyktowany za zagranie ręką w polu karnym przez Bakstera, którego czerwoni oddali zielonym przed meczem podczas ustalania składów. Kilkadziesiąt sekund później Kuba dołożył kolejnego gola dla swojej drużyny – zieloni byli w szoku, teoretycznie nie ustępowali przecież rywalom swoim składem, szczególnie w ofensywie. Po pewnym czasie dwie bramki zdobył jednak Andrew, który przecież nie był jeszcze w optymalnej formie. A zieloni zaczęli pilnować się w defensywie i nieco ostudzili ofensywne zapędy przeciwników.

Przerwa trwała zaledwie minutę – zawodnicy nie byli jakoś przesadnie zmęczeni, bo w tłumie nie trzeba było dużo biegać. Poza tym nie bardzo było gdzie się przed deszczem schować, a intensywność opadów wzrastała z minuty na minutę. W pewnym momencie na murawie widoczne były kałuże, a pojedynczy gracze domagali się przerwania spotkania, Hołek uznał jednak, że trochę wody w butach i uszach nikomu nie zaszkodzi. Wilgoć najwyraźniej służyła czerwonym, którzy powiększyli przewagę do czterech oczek – wydawało się, że zieloni mogą grać już tylko o honor. Przegrywający zespół mozolnie odrabiał jednak straty, a w ostatniej minucie gola na wagę remisu strzelił Andrew, który został wyściskany przez uradowanych takim zwrotem akcji kolegów.

Zgodnie z latoligową tradycją każdy uczestnik meczu musiał zaliczyć co najmniej jedną próbę w serii jedenastek wieńczących spotkanie. Początkowo los bardziej sprzyjał zielonym, ale ostatecznie to czerwoni sięgnęli po zwycięstwo – wyprzedzili swoich rywali o zaledwie jedno trafienie. Ze strzelania karnych i samego meczu nie ma jednak żadnej dokumentacji zdjęciowo-filmowej – z powodu pogody organizator nie odważył się wyjąć z torby aparatu.

Zobacz statystyki po tym meczu